Mömin və iman.

Bismillahi Rəhmani Rəhim

  (TARİXİ: 18.05.2006)

   Allaha sonsuz həmd və şükr edərik ki; bir zikr söhbətində iman mövzusunda sizlərlə hasbıhal etmək üçün birlikdəyik.

  İman lüğət mənasıyla inanc deməkdir. Mömin; iman edən, inanan deməkdir. Qurani Kərimdə inananlar istiqamətində iki ayrı şərhdən söhbət gedir

  1- İnananlar amma Allaha çatmağı diləməyənlər.

  2- İnananlar amma Allaha çatmağı diləyənlər. İki qrup da Allaha inanır. Amma bunlardan bir qrup Allaha inanmalarına baxmayaraq çox təəssüf ki gedəcəkləri yer cəhənnəm olanlardır. O qrupu onlar təşkil edir. Allahu Təalaya inanırlar; "Allah vardır." deyirlər, ürəklərindən də inanırlar. İnancları var amma Allaha çatmağı diləmirlər.

  Çox təəssüf ki bu insanlar cəhənnəmdən xilas ola bilməzlər. İkinci qrup yenə mömindir. Allaha iman edirlər; inanırlar amma onların inanclarının içində Allaha çatmağı diləmək də iştirak etmiş. Fəlaha çatanlar; qurtuluşa çatanlar onlardır.

  Elə isə Qurani Kərimdə mömin təbiri, amənu olma təbiri iki ayrı mahiyyətdə qarşımıza çıxır.

  1- Yalnız Allaha inananlar mömindirlərmi? Bəli, mömindirlər. Əgər bu Allaha inananlar, Allaha çatmağı diləmirlərsə onlar mömindirlər amma haqq mömin deyildirlər. Haqq mömin olmadıqca bir insanın cənnətə çatması Qurana görə mümkün olmur.

  2- Haqq mömin kimdir? Möminlərdən; yəni inananlardan ruhunu həyatda ikən Allaha çatdırmağı diləyənlər; - haqq möminlərdir. Bu anlayışlar əsrlərdən bəri unudulmuş anlayışlardır. Onlar artıq istifadə edilmir, artıq din alimləri Quranı izah etmirlər. Məktəblərimizdə, universitetlərimizdə təlim olunan din, əsrlər boyunca din öyrədənlərin nəsildən nəsilə əlavələrlə gəlmiş olan izah etdikləridir. Burada böyük bir xəyal qırıqlığı ilə qarşılaşmaq məcburiyyətindəsiniz. Çünki bu əsrlərdən, heç olmasa 13 əsrdən bəri davam edən alimlərin izahatı, insanları Quran hüdudlarından tamamilə ayırmış və yalnız əhli sünnə vəl camaat alimlərinin öyrətdiyi din sahəsi içində qalmalarını meydana gətirmiş. Daha başqa bir ifadəylə, yalnız dinin bir qisimi öyrədilmək surətiylə din həm mahzara altına alınmış həm də insanların cənnətə girmələri qəti şəkildə önlənmiş. İblis vasitələrdən və hədəflərdən ibarət olan dinin, hədəflər qisimini dövrədən çıxarmış. Allahu Təala deyir ki:

  -51/ZARİYAT-56: Və ma halaktul cinne vəl insə mütləq li ya'budun(ya'buduni).

  Və Mən, insanları və cinləri (başqa bir şey üçün deyil, yalnız) Mənə qul olsunlar deyə yaratdım. "Biz insanları və cinləri başqa bir şey üçün deyil; Bizə əbd olsunlar deyə, qul olsunlar deyə yaratdıq." Əbd sözü ilə abid sözü eyni kökdən gələn iki sözdür. Əbd; qul deməkdir. Abid isə ibadət edən deməkdir və bir çox insan bu ikisi arasında fərq görməməkdədir. "Ya qul olmuş, ya da ibadət etmiş eyni şeydir." deyirlər. Xeyr, eyni şey deyil. Əbd olmaq -, Allaha qul olmaq deməkdir. Heç kim Allaha çatmağı diləmədən Allaha qul ola bilməz. Allahu Təalanın dizaynına baxdığımız zaman, insanlar, "Qul olmaq əhəmiyyətli bir anlayışmı?" deyə mütəfəkkirlər. Qul olmaq bəlkə də Quranın ən əhəmiyyətli anlayışıdır. Çünki cəhənnəmdən qurtuluş Allaha ibadətlə deyil; Allaha qul olmaqla mümkündür.

  Allahu Təala namaz qılmağı, oruc tutmağı, zəkat verməyi, həccə getməyi, kəlmeyi şəhadət gətirməyi fərz etmiş və insanları Qurani Kərimdən ayıran din alimləri, bu İslamın 5 şərti ilə insanların qurtuluşa çatacaqlarını ifadə etmişlər. İslamın 5 şərti ilə heç kim cəhənnəmdən xilas ola bilməz. Qurani Kərimdə amənu olmaq deyə bir anlayış var, Qurani Kərimdə münib olmaq deyə bir anlayış var, Qurani Kərimdə Allaha təslim olmaq deyə bir anlayış var. Münib olmaq da amənu olmaq da "Allaha çatmağı diləmək" istiqamətində istifadə edilir. Allahu Təala Qurani Kərimdə iman sözünün kökündən gələn amənu sözünü, iki ayrı istiqamətdə istifadə edir.

  Allahu Təala deyir ki: "Ey amənu olanlar! Allaha qarşı təqva sahibi olun. Allaha qarşı təqva sahibi olun ki; Allah sizə furkanlar versin və günahlarınızı örtsün." Yəni bir adamın günahları örtülsə nə olar? Bir adamın günahları örtülsə o adamın günahları sıfır olar. Heç savab etməmiş bir insan, heç bir dövrdə yaşaya bilməz və mütləq savabları (adamın qazandığı dərəcələr) vardır. O zaman bu adam, günahları tamamilə örtüldüyü üçün savabları günahlarından daha çox bir insan olar və gedəcəyi yer cənnət olar.

  Elə isə burada Allahu Təalanın istifadə etdiyi "amənu" sözü, inanan amma Allaha çatmağı diləməyən bir adamı ifadə edir. Nə vaxt bu adam təqva sahibi olsa yəni Allaha çatmağı diləsə, bir başqa ifadəylə münib olsa o zaman bu adam haqq mömin olar. O adam Allaha çatmağı diləyən bir mömin olar. Birincisi də mömindir; Allaha çatmağı diləmir amma Allaha inanır amma gedəcəyi yer cəhənnəmdir. İkincisi də mömindir; Allaha inanır amma eyni zamanda Allaha ruhunu həyatda ikən çatdırmağı da diləyir. O zaman bu ikinci qrup mömin fərqli dizaynın içersindedir. Allahu Təala buyurur ki:

  -8/ƏNFAL-29: Ya əyyuhəlləzinə amənu ən təttəkullahə yəc'al ləkum furkanən və yukəffir ankum səyyiatikum və yagfir ləkum, vallahu zul fadlil əzm(əzmi).

  Ey amənu olanlar! Allaha qarşı təqva sahibi olsanız sizi furqan (haqq və batili ayırma xüsusiyyəti) sahibi edər! Və sizdən (sizin) günahlarınızı örtər və sizə bağışlayar (günahlarınızı savaba çevirər). Və Allah, böyük fəzl sahibidir. Allahu Təalanın Ənfal Surəsinin 29. ayəti kəriməsindəki, "Ey amənu olanlar! Allaha qarşı təqva sahibi olun ki Allah, sizə furkanlar (haqq və batili ayırma xüsusiyyəti) versin və günahlarınızı örtsün. Sonra da sizin günahlarınızı savaba çevirsin, sizə bağışlasın." ifadəsində, açıq bir dizayn var. Burada Allahu Təala cənnətə girəcək olan bir insandan bəhs edir. Niyə? Çünki Mu'minun Surəsinin 102. ayəti kəriməsinə görə qiyamət günü mizanlar qurular; kimin savabları günahlarından çox isə onlar fəlaha çatanlardır. İnsanın qazandığı dərəcələr, itirdiyi dərəcələrdən çox olar, niyə?

  Çünki Allahu Təala o adamın bütün günahlarını örtmüşdür, geriyə savabları qalar. Savablar o adamın cənnətə getməsi üçündür. Günahları sıfır olan bir adamın bir dərəcəlik savabı olsa, o adamın gedəcəyi yer mütləq Allahın cənnətidir. Elə isə Ənfal Surəsinin 29. ayəti kəriməsində Allahu Təalanın istifadə etdiyi "amənu olma" sözü, yenə möminləri ifadə edir. İnsan Allaha inanır amma Allaha çatmağı diləməmişdir; hələ təqva sahibi olmamışdır. Allahu Təala: "Təqva sahibi olun ki sizin günahlarınızı örtsün." deyir. Nə vaxt insan Allaha çatmağı diləsə, o zaman təqva sahibi olacaq. Həqiqətən o zamanmı, Allaha çatmağı diləyincəmi təqva sahibi olunar? Baxın, Allahu Təala Rum Surəsinin 31. ayəti kəriməsində nə qədər açıq olaraq söyləyir:

  -30/RUM-31: Munibinə iəyhi vəttəkuhu və əkimus salata və la təkini minəl muşrikin(muşrikinə).

  Ona(Allaha) yönəlin (Allaha çatmağı diləyin) və Ona qarşı təqva sahibi olun. Və namazı qoyun (namaz qılın). Və (beləcə) müşriklərdən olmayın. "Ey amənu olanlar! Ona (Allaha) yönəlin. (Allaha çatmağı diləyin) və beləcə Ona (Allaha qarşı) təqva sahibi olun. Və namaz qılın və müşriklərdən olmayın." Bir sonrakı ayəti kərimə:

  -30/RUM-32: Minəlləzinə fərraku dinəhum və kanı şiyəa(şiyəan), qullu hızbin bima lədəyhim fərihun(fərihunə).

   (O müşriklərdən olmayın ki) onlar, dinlərində təriqətlərə ayrıldılar və qrup qrup oldular. Bütün qruplar, özlərində olanla fərəhənərlər. Yəni qurtuluşa çatacaq olan tək təriqət Allaha çatmağı diləyənlərin təriqətidir. Onun xaricindəki bütün təriqətlər, təriqətlərə ayrılmış insanları ifadə edər. Heç birinin də cəhənnəmdən xilas olması mümkün deyil. Şirkdə olanlar da o təriqətləri, 72 təriqəti ifadə edər.

  73-cü. təriqət, bu 72 təriqətin içində yaşayan amma Allaha çatmağı diləyənləri meydana gətirər. Elə isə Ənfal Surəsinin 29. ayəti kəriməsində istifadə edilən "amənu" sözü, insanı qurtuluşa çatdırmayan bir amənu sözünü ifadə edir. İnsan Allaha çatmağı diləməmiş amma Allaha inanır. O adam təqva sahibi olsa yəni Allaha çatmağı diləsə, o zaman Allahu Təala o adamı gerçək mömin olaraq (haqq mömin olaraq), iman sözünə bir addım daha irəlidə biri olaraq qiymətləndirər. Tam Allaha inanmaq vardır, bir də Allaha inanmanın xaricində Allaha çatmağı diləmək vardır. Qurtuluşa çatanlar ikincilərdir. Yunus Surəsinin 62, 63 və 64-cü ayəti kərimələri:

  -10/YÛNUS-62: Əla innə əvliyaallahi la havfun ələyhim və la hum yahzənun(yahzənunə).

  Şübhəsiz ki Allahın övliyasına (dostlarına), qorxu yoxdur. Onlar, qəmli olmazlar, elə deyilmi? "O Allahın övliyası var ya, onlara qorxu yoxdur. Onlar, qəmli də olmazlar." Allahın övliyası!.. Vəli; dost deməkdir. Allahın dostları amma bu dostlar, Allaha dost olmağı bacarmışlar. Necə bacarmışlar? Allaha çatmağı diləyərək. Allahu Təala nə deyir? "O Allahın övliyası var ya, onlara qorxu yoxdur. Onlar qəmli də olmazlar."

  -10/YÛNUS-63: Əlləzinə amənu və kanı yəttəkun(yəttəkunə).

  Onlar, amənudurlar (ölmədən əvvəl Allaha çatmağı diləyənlərdir) və təqva sahibi olmuşlar. "Onlar, amənu olmuşlar." Buradakı amənu olmaq, yalnız mömin olmanın kənarıdır; Allaha inanmanın kənarıdır. Çünki onlar Allaha çatmağı diləmişlər və təqva sahibi olmuşlar. Allahu Təala onlar üçün "Təqva sahibi olmuşlar." dediyinə görə onlar mütləq şirkdən xilas olmuşlar. Nə etmişlər? Mütləq Allaha yönəlmiş, Allaha çatmağı diləmişlər. elə burada da "amənu" sözü keçir amma bu haqq mömin olan bir amənu olmağı ifadə edir. Yəni Allaha çatmağı diləmiş olan bir insandan söhbət gedir və gedəcəyi yer də açıq bir şəkildə ifadə edildiyi kimi Allahın cənnətidir.

  -10/YUNUS-64: Ləhumul buşra fil hayatid dunya və fil ahirah (ahirati), la təbdilə li kəlimatillah(kəlimatillahi), zalikə huvəl fəvzul əzm(əzmi).

  Onlara, dünya həyatında və axirətdə müjdələr (xoşbəxtliklər) vardır. Allahın sözü dəyişməz. O, fevz-ül əzmdir. Allahu Təalanın amənu olanlar mövzusundakı ifadəsi demək iki ayrı cəbhəni ifadə edir.

  1- Yunus-62, 63, 64də keçən təqva sahibi olan amənu olanlar var. Allahu Təala: "Onların gedəcəyi yer cənnətdir. Onlara dünya həyatında və axirətdə müjdələr (xoşbəxtliklər) vardır." deyir.

   Dünyada bu kəslər xoşbəxtliyi yaşayacaqlar. Allaha çatmağı diləmişlərsə mütləq Allah onları Öz Şəxsinə çatdıracaq. Onlar, çatma mövzusunda əskikliklərlə mücehhez olsalar belə, Allahu Təala o əskiklikləri tamamlayar. Onlar ibadətləri, zikr etməyi sevmirlərsə zikri sevdirər, namaz qılmağı sevmirlərsə namazı sevdirər, oruc tutmağı sevmirlərsə orucu sevdirər. Mütləq onları əhli təqva edər. Allahu Təala, Allaha çatmağı mütləq o kəslər üzərində reallaşdırar. Bu insanlar Allaha çatmağı diləyincə 1-ci qat cənnətin, mürşidlərinə çatıb 14cü pillədə tabe olunca 2-ci qat cənnətin, ruhlarını Allaha çatdırınca 3-cü qat cənnətin sahibi olarlar. Bunlar haqq möminlərdir; Allaha çatmağı diləyən möminlərdir.

   2- Heç kim "Allaha çatmağı diləmədən mömin olmaz." deyə bilməz. Allaha inanan adam, Quran mənası etibarilə mömindir. Hər Allaha inanan adam mütləq olaraq mömindir amma haqq mömin deyil. Hər mömin Allaha çatmağı diləmədikcə, yalnız Allaha inanır deyə Allahın cənnətinə girə bilməz. Allahu Təala belə buyurmaqdadır:

  -2/BƏQƏRƏ-257: Allahu vəliyyulləzinə amənu, yuhricuhum minəz zulumati əlan nur(nuru), vəlləzinə kəfəru əvliyauhumut tagutu yuhricunəhum minan nuru ilaz zulumat(zulumati), ulaikə səhabələrin nar(narı), hum fiha xalidin(xalidinə).

   Allah, amənu olanların (Allaha çatmağı diləyənlərin) dostudur, onları (onların nəfslərinin ürəklərini) zülmətdən nura çıxarar. Və kafirlərin dostları taguttur (onlar, şeytanı dost əldə edərlər, şeytan kimsəyə dost olmaz), onları (onların nəfslərinin ürəklərini) nurdan zülmətə çıxararlar. İşdə onlar, atəş əhlidir. Onlar, orada əbədi qalacaq olanlardır. "Allah, amənu olanların (Allaha çatmağı diləyənlərin) dostudur.

  " Buradakı amənu olmaq da Allaha çatmağı diləyən mömin olmaq mənasını verir. Çünki Allahu Təala onların dostu. Və Allahu Təala nəticəni bildirir: "Allah onların nəfslərinin qəlbini zülmətdən nura çıxarar." deyir. Bu insan Allaha çatmağı diləmişsə, Allah onu mütləq mürşidinə çatdıracaq. İnsan tabeliyini reallaşdıracaq. Arxasınca etdiyi zikrlə nəfs təzkiyəsini reallaşdıracaq. Nəfsinin qəlbini 100 %qapqaranlıq bir qəlbdən nurlarla dolacaq.

  Bax bu, Allahu Təalanın bir insanın qəlbini zülmətdən nura çıxarmasıdır. İnsanın nura çıxması üçün, qəlbindəki nurların nisbətinin yarını keçməsi lazımdır. 3-cü pillədə insan Allaha çatmağı diləyər. Ürəyinə nur girməyə başlayarmı? Xeyr, başlamaz. 14-cüpillədə adam mürşidinə çatdığı zaman tabeliyini reallaşdırdıqdan sonra zikr etsə, Allahın qatından gələn rəhmətlə fəzl, o adamın ürəyinə çatar. Allahın o zaman (mürşidinə çatdığı zaman) ürəyinə yazdığı iman sözünün ətrafında Allahın nurları toplanmağa başlar.

  Elə isə bu, o adamın ürəyinin zülmətdən nura çatmağa başlamasıdır. Nəfsin ürəyindəki nurlar 50 %i keçincə, insanın ürəyi zülmətdən nura çatmışdır. Bu nöqtədə ikən əgər adam yoluna davam edə bilməzsə, nə olacağını ayənin davamı söyləyir: "O kafirlərə gəlincə onlar da tagutun dostlarıdır. Tagut, onların ürəklərini nurdan zülmətə çatdırar." deyir. Tagut; şeytanlar deməkdir. İstər şeytan mahiyyətində olan, insanları Allahın yolundan sapdırmağa çalışanlar olsun, istər gerçək şeytanlar olsun, istər cin şeytanlar olsun, hamısı şeytan (tagut) olaraq keçir. Tagut, bütün şeytan qruplarıdır; insan şeytanlar, cin şeytanlar və şeytan olaraq yaradılmış insanlar. Hər biri insanları Allahın yolundan sapdırmağa çalışan bir xüsusiyyətin sahibləridir. Belə bir dizaynda insanlara baxdığımız zaman onların ürəklərinin başlanğıcda hər kəs kimi qapqaranlıq olduğunu görürük. Amma amenu olsalar -ki bu Allaha çatmağı diləyən bir amənu meydana gətir- Allah onları sevər; onların nəfsini təzkiyə edər və qəlbləri zülmətdən nura çatar. Beləcə 51% nurla o adamın ruhu Allaha çatar amma bundan sonra tam döyüş başlar.

  Adam, Allah ilə olan əlaqələrində köhnədən göstərdiyi səyi artıq göstərməzsə, belə bir dizaynda bu adam itirməyə başlar. Zikri yavaş yavaş azalar, azalar və qəlbinə girən nurlar da gedərək azalar. Bir gün gəlir ki artıq zikrə davam etməz. O zaman nəfsinin qəlbindəki nurlar azalmaya başlar. Elə isə bu, nurdan zülmətə döndürülüştür. Bir insan Allaha çatmağı dilədikdən sonra Allahın Zatına çatana qədər, Allahın zəmanəti altındadır. Allah, o adamın şeytanla əlaqəsini tamamilə kəsmişdir. Bu səbəblə şeytanın o adamı aldadıb Allahın yolundan ayırması mümkün deyil.

   Nə zamana qədər? O insanın nəfsinin qəlbindəki fəlakətlər 51% azalana qədər. Yəni nəfsinin qəlbi 100% qaranlıqkən 51 nurlarla dolana qədər. Bu nöqtədən sonra o adamın zikrini davam etdirməsi lazımdır. Bu nöqtədən sonra nə olar? Ruhu Allaha çatdıqdan sonra Allahın şeytanı təhvil verən çıxaran qoruyucu qalxanı dövrə xarici qalar. Artıq o adam öz səyi ilə ayaqda dayanmaq məcburiyyətindədir. Öz səyi ilə zikrini artırmaq surətiylə, ruhunun təslimindən sonra fiziki bədənini təslim etmək məcburiyyətindədir.

  Burada insanlar ikiyə ayrılar. Böyük qisimi bu nöqtədən sonra davam etdirə bilməzlər. Davam etdirə bilməyənlər əgər eyni zikr səviyyəsini tutdura bilsə hidayətdə qalarlar. Amma adamın zikri azalmaya başladıqdan sonra, bu azalma o adamı fıska aparar. Ayəti kərimənin ikinci qisimində Allahu Təala: "O kafirlərə gəlincə, onlar tagutun dostlarıdır və tagut onları nurdan zülmətə çıxarar." deyir. Tagut nə edər? İnsan və cin şeytanlar, o kəsləri təsirləri altına alarlar, insanı zikrdən soyudarlar.

  O adam zikrini azaldar; bir müddət sonra zikr sona çatar. Adamın nəfsindəki nurlar dağılmağa başlar. Ürəyin rəhmət qapısı açıqdır. Allahu Təala ürəkdəki iman sözünü bir müddət sonra götürər, alın tərəfindən nurları ürəkdə tutacaq olan bir səy; zikr səyi olmayınca nurlar yavaş yavaş azalar. Bunun mənası nəfsin qəlbinin, təkrar nurdan zülmətə aparılmasıdır. Ayəti kərimənin ikinci hissəsi bunu ifadə edir. Tagut; insan və cin şeytanlar vuslattan sonrakı dövrədə, Allahın qoruyucu qalxanı dövrə xarici qalacağı üçün o adama təsir etmək imkanını taparlar.

  Və onu Allahın nurlarından ayrı salmağa çalışarlar. O zaman adamın nəfsinin qəlbindəki nurlar, addım-addım azalar; nəticədə yox olar. O adam onsuz da Allaha çatmağı diləmədən əvvəl fısktaydı. Allaha çatmağı dilədi; hidayətə çatdı; nəfsinin qəlbi 51 %nurlarla doldu, işıqlandı amma Allahın qoruyucu qalxanı vəzifənl yerinə yetirməz hala gəlincə (alınınca), şeytan adamı (qəlbini) nurdan təkrar qaranlıqlara (zülmətə) apardı.

  Allahu Təala: " Onlar kafirlərdir." deyir. Kimdir kafir? Tagutun dostları. Allahın dostları kimdir? Allahın dostları amənu olanlardır. Yəni Allaha çatmağı diləyənlər möminlərdir. Allahın dost olması köməklərin çatmasıyla etibarlıdır. Adam buna müstəhak ola bilmək üçün (haqq sahibi ola bilmək üçün), Allaha çatmağı diləmək məcburiyyətindədir. Diləməzsə, Allahın köməyi gəlməz. O adam Allaha inanır deyə heç bir zaman cənnətin sahibi olmaz. Görürsünüz ki; iman müəssisəsi tək başına, bir insanı Allahın cənnətinə apara bilmir. Elə isə xalq arasında gəzən bir söz vardır, deyərlər ki: "Ürəyində zərrə qədər imanı olan adam cəhənnəmdə günahları qədər yandıqdan sonra cənnətə girəcək." Bu heç bir şəkildə mümkün deyil. Əvvəla bir adam cəhənnəmə, orada bir müddət qalmaq üzrə girməz. Cəhənnəmdə bir müddət yandıqdan sonra çıxması mümkün deyil.

  Kimlər cəhənnəmə girər və cəhənnəmdən çıxa bilərlər? Qiyamət günü cənnəti qazanmış layiq olmuş olanlar, Allahu Təala tərəfindən bir mükafat olmaq üzrə əvvəl cəhənnəmə aparılarlar, göndərilərlər. Uçaraq cəhənnəmə girən o Allahın dostları, cəhənnəm qatlarını gəzib oradakı qorxunc vəziyyəti gördükdən sonra, Allaha sonsuz şükrlər və həmdlər edərək cəhənnəmdən ayrılarlar və cənnətə girərlər. Onlar, savabları günahlarından çox olanlardır; gedəcəkləri yer mütləq olaraq cənnətdir. Amma cəhənnəmdə onların seçdiyi doğru yol üçün, seçməyənlərin nələr çəkəcəyi özlərinə göstərilər ki; Allaha onları cənnətə götürür deyə sonsuz həmd etsinlər şükr etsinlər.

  Elə isə mömin olmanın standartlarına baxdığımız zaman, bir möminlər var; Allaha çatmağı diləməyənlər; inananlar. 1-ci və 2-ci pillədəki inananlar bunlardır. Kim Allaha çatmağı diləsə, o haqq mömin olar; 3-cü pillədədir. 3-cü pillədən sonra 14-cü pillədə bu adam, mürşidinə tabe olar. 21-ci pillədə ruhunu mütləq Allaha çatdırar; o çatdırmaz Allah onun ruhunu Özünə çatdırar. 22-ci pillədə də ruh Allahın Zatında yox olar; Rəbbinə geri dönmüşdür. Bu nöqtəyə qədər adam, 3-cü pillədən etibarən haqq mömindir və ruhunu Allaha çatdırdığı zaman haqq mömin olması davam edər. Amma vuslata çatmış bir mömindən söhbət gedir. Allaha çatmağı dilədiyi zaman bu adam, 1-ci təqvanın sahibidir; mömin olmanın da 1-ci addımındadır. Haqq mömin olmuşdur. Ondan əvvəl də mömin idi amma mömin olmasının; herhangibir addımı yox idi; cənnətə girməsi də mümkün deyildi.

  Sıfır kodunda cəhənnəmə gedəcək olan bir insan Allaha inanır. Allaha inandığı üçün cənnətə girməsi mümkün deyil. Amma Allaha çatmağı diləsə bu adam, haqq mömin olar; 3-cü pillə. Mürşidinə çatıb tabe olduğu zaman tabeliyin sahibi olan bir mömin olar; mürşidinə tabe olmuş bir mömin. Sonra, 21-ci pillədə ruhu Allaha çatmış olan bir mömin olar; Allaha çatmış, vuslata nail olmuş bir mömin. 25-ci pillədə fiziki bədənini Allaha təslim etmiş bir mömin olar. 26-cı pillədə nəfsini Allaha təslim etmiş bir mömin olar. Bu nəfsini Allaha təslim etmiş möminlərə "ulul'əlbab" deyilir. Lübblərin sahibi olmuş olar adam.

  Daha sonra göylərin qatı özünə göstərilməyə başlayınca muhlis möminlərdən olar. Və də 28-ci pillədə bu adam iradəsini də Allaha təslim edərək, Allahu Təala tərəfindən irşad mövqesinin sahibi qılınar. Bu adam, Allahın Zatını görən bir mömin olar. Hamısı mömindir. Cəhənnəmə gedən mömin də olur. 7 qat cənnətin hər birinə gedə biləcək olan adam 28 pilləli İslam nərdivanında daha üst nöqtələrin sahibi olduqca hədəflərinə çata bilər. İslamın 5 şərti ilə heç kim Allahın cənnətinə girə bilməz.

  Çünki Allahu Təalanın və Peyğəmbər Əfəndimizin (s.ə.v) söylədiyi şey: "Əməlləriylə kimsənin cənnətə girməsi mümkün deyil." Çünki, bəli çünki kim Allaha çatmağı diləməzsə, o adamın əməlləri boşa gedər. Allahu Təala buyurur ki:

  -18/KƏHF-105: Ulaikəlləzinə kəfəru bi ayati rabbihim və likaihi fə habitat a'maluhum fə la nukimu ləhim yəvməl qiyaməti vəznə(kassan).

  Onlar, Rəblərinin ayələrini və Ona mülaki olmağı (ölmədən əvvəl ruhun Allaha çatmasını) inkar etdilər. Beləcə onların əməlləri heç oldu (boşa getdi). Artıq onlar üçün qiyamət günü mizan tutmarıq. Əməllərin boşa getdiyi bir mühitdən bəhs edirəm. Əməllər boşa gedərsə nə olar? Adamın qazandığı bütün dərəcələr yox olmuşdur. O zaman adamın qazandığı dərəcələr sıfırsa, günah işləməməsi mümkün deyil; mütləq günahları savablarından çox bir insan olacaq. Və Mu'minun Surəsinin 103-cü ayəti kəriməsinə görə gedəcəyi yer cəhənnəmdir. Allahu Təala deyir ki:

  -23/MU'MİNÛN-103: Və məhrum haffet məvazinuhu fə ulaikəlləzinə hasiru ənfusəhum fi cəhənnəmə xalidin(xalidinə).

  Və kimin mizanı (savab çəkilərəi) yüngül gəlirsə, onlar, nəfslərini hüsrana salanlardır. Onlar, cəhənnəmdə əbədi olaraq qalacaq olanlardır. Allahu Təala: "Kimin qiyamət günü savabları günahlarından az olsa (və ya tərsini söyləyək, günahları savablarından çox olsa), onlar hüsranda olanlardır. Onların gedəcəkləri yer cəhənnəmdir, əbədi olaraq orada qalacaqlar." deyir. Allah ilə olan əlaqələrdə bir insan ya mömin olar; Allaha inanırsa o mömindir. Lüğət mənası etibarilə inanandır amma belə bir adam heç bir zaman Allahın cənnətinə yalnız Allaha inanır deyə girə bilməz.

   O, Allahın cənnətinə girə bilməyən bir mömindir; haqq mömin deyil. Yalnız mömindir; cəhənnəmə girəcək olan bir mömindir. Və "Ürəyində zərrə qədər (xardal dənəsi qədər) imanı olan cəhənnəmə girər. Günahları qədər yandıqdan sonra oradan çıxıb cənnətə alınar." tərzindəki Peyğəmbər Əfəndimizə (s.ə.v) aid bir hədis, gerçək hədis deyil. O bir mövzu hədisdir. Qurana 100% tərs düşməkdədir. Kimsə xurafatlarla məşğul olmasın. Allahın həqiqətləri Qurandadır. Peyğəmbər Əfəndimiz (s.ə.v) də onu söyləyir: "Mənim hədislərim müzakirə ediləcək; Qurana baxın. Heç bir hədisim Qurana zidd ola bilməz." deyir. Peyğəmbər Əfəndimiz (s.ə.v) bir başqa hədisində də belə buyurur: "Kimsə əməlləri səbəbiylə cənnətə girə bilməz." Səhabə soruşur: "Ey Allahın Elçisi sən dəmi?" Peyğəmbər Əfəndimiz (s.ə.v) cavab verir: "Bəli, mən də amma həmd olsun ki Allahu Təala məni rəhmətinə qərq etdi.

  " Rəhmətinə qərq etməsi demək; Allaha çatmağı diləmiş, ruhunu Allaha çatdırmış, arxasından fiziki bədənini, arxasından nəfsini, arxasından iradəsini Allaha təslim etmiş və üst səviyyəyə çıxmış Allahın peyğəmbəri, Allah onu rəhmətinə qərq etməsidir. Sevimli qardaşlarım, demək ki insanlar, Allaha inandıqları üçün möminlərdir. Amma haqq mömin deyildirlər; cənnətə girmələri mümkün deyil. Haqq mömin; Allaha inanıb da Allaha ruhunu həyatda ikən çatdırmağı diləyənlərdir. Yalnız onlar haqq möminlərdir. Allahu Təalanı Qurandakı mahiyyətiylə tanımanız lazımdır.

  O mahiyyətə baxdığınız zaman, Allahın sizi nə qədər çox sevdiyini görəcəksiniz. Allahın doğrularından hərəkət etsəniz; mütləq Allaha çatmağı diləmək məcburiyyətindəsiniz. Quranı öyrəndiyiniz zaman, Allah sizə Quranı öyrətdiyi zaman bunu görəcək və çox kədərlənəcəksiniz; din alimləri həm bilmirlər həm bildiklərini zənn edirlər həm cənnətə girəcəklərini zənn edirlər həm təqva sahibi olduqlarını zənn edirlər. Amma Allaha çatmağı diləmədikcə nə təqva sahibi ola bilərlər nə haqq mömin ola bilərlər nə də Allahın cənnətə girə bilərlər. Bu izah etdiyimiz xüsusların hamısı 14 əsrdə İslam aləmi tərəfindən tamamilə unudulmuş və alimlərin yazdığı kitablar, Quranın yerini almışdır. Demişlər ki: "Siz Qurana baxmayın, anlamazsınız. Quranı yalnız Quranın alimləri anlar. Onlar sizə nə söyləyərlərsə, siz yalnız onu edin. Üstəlik də orta yoldan gedin, əsla həddi aşmayın. Quran da; "Onlar kimi olun. O sahabi insanlar kimi olun. Daimi zikrə çatın." deyir. Buraxın zikr etməyi, hərdənbir zikr etməyi, günün yarısından çox zikr etməyi, Allahu Təala: "Daimi zikrə çatın." deyə fərz əmrini vermiş.

  -4/NİSA-103: Fə izə kadaytumus salata fəzkurullahe qıya bilməyin və kuudən və al/götürə cunubikum, fə izatma'nəntum fə əkimus salat(salata), innəs salata kanət alal mömininə kitabən məvkuta(məvkutən).

  Beləcə namazı bitirdiyiniz zaman, artıq ayaqdaykən, oturarkən və yan üstü ikən (yatarkən), (davamlı) Allahı zikr edin! Daha sonra təhlükəsizliyə qovuşduğunuz zaman, namazı erkanıyla qılın. Şübhəsiz ki namaz, möminlərin üzərinə, "vaxtları təyin olunmuş bir fərz " olmuşdur. Görülür ki anlayışlarda din alimləri böyük səhvlər etmişlər.

  Və də "Ürəyində zərrə qədər imanı olan Allahın cənnətinə girər." deyə bir də uydurma hədis ortaya çıxmış. Bunların hamısı etibarsızdır. Allahu Təala bizə Quranı vermiş, deyir ki: "Biz sizə Quranı furqan olaraq verdik. Yəni səhvləri doğrulardan ayıran bir reaktiv olaraq verdik." Peyğəmbər Əfəndimizdə (s.ə.v) : "Mənim hədislərim müzakirə ediləcək. Qurana baxın. Heç bir hədisim Qurana zidd ola bilməz." deyir.

  Elə isə Allahın bizə öyrətdiyi Quran var və din alimlərinin əsrlərdən bəri unutmuş olduqları Quranın qurtarıcı hökmləri… Allahu Təalanın hamınızı heç olmasa haqq möminlər etməsini Uca Rəbbimizdən diləyərək, sözlərimizi inşaallah burada tamamlayırıq. Allah hamınızdan razı olsun.